Klare taal

(Ook gepubliceerd in het aprilnummer 2020 van Maurik Rond, een plaatselijk magazine in de Betuwe.)

Schrijven begint met lezen. Dat is niet altijd zo logisch als we soms denken. Zeker bij mensen die hoger opgeleid zijn en/of een goede baan hebben, gaan we er automatisch van uit dat hij of zij de Nederlandse taal goed beheerst. In woord en geschrift zoals dat heet. Toch kom je soms voor verrassingen te staan.

In mijn werk bij de bank werkte ik regelmatig samen met relatiebeheerders en hun assistenten. Zo ook in Rotterdam. Een van de assistenten daar was Jan. Een sympathieke collega met wie je prettig kon samenwerken. Toch waren er ook irritaties. Jan kon geen kredietbrief leveren voor de tekstcontrole of de brief stond vol met schrijffouten. Het team waarin hij werkte had daar steeds meer moeite mee en klaagde erover. Op een goede dag werd het Jan te veel. Hij zocht en vond een andere baan, eentje waarin hij niet zoveel hoefde te schrijven. Wat bleek? Jan had dyslexie. Lezen en schrijven was voor hem niet zo vanzelfsprekend als voor ons.

Met het verhaal van Jan in mijn achterhoofd heb ik de tekst voor mijn website geschreven. Ik heb geprobeerd dat zo goed mogelijk te doen. Om dat te bereiken heb ik verschillende technieken toegepast: begrijpelijk schrijven, geen lange zinnen, grotere regelafstand en een gemakkelijk leesbare letter.
Eind vorig jaar heeft een logopediste de website voor mij beoordeeld. Zij is gespecialiseerd in dyslexie en heeft mij goede adviezen gegeven. Daarmee kon ik mijn website verbeteren.

Dat ik mij meer in het onderwerp dyslexie heb verdiept maakt van mij geen specialist. Wel hoop ik op deze manier de informatie op mijn website toegankelijker te maken. Niet alleen voor mensen met taaldrempels. In een wereld waarin we willen begrijpen wat we lezen is schrijven in heldere (klare) taal belangrijk. Toch?