Storm in een glas water

Vorige maand kwam er in de taalwereld uit het niets een woordenstroom met orkaankracht opzetten. Volgens een paar Vlaamse kranten zouden enkele bestaande taalregels veranderd zijn. Zowel de Nederlandse als de Vlaamse schrijfwereld was in rep en roer. Met aanpassing van die regels zouden een aantal taalfouten nu toch goed gerekend mogen worden. Voor veel mensen zou dat minder schrijffouten betekenen, maar onder de taaldeskundigen stak een storm van verontwaardiging op. Al die vereenvoudiging van de regels, pure taalverloedering was het! Aan de lopende band zag ik in de media allerlei felle reacties over elkaar heen buitelen.

Alle onrust ging over taalregels die vaak verkeerd toegepast worden. Bijvoorbeeld, wanneer iemand groter is, zeggen veel mensen: ‘Jij bent groter als ik.’ Maar zo is de regel niet, want jij bent groter dan ik. Een ander voorbeeld is de zin: ‘Dat is een hele grote hond.’ Vertaald betekent dit dat de hond heel is (niet kapot) én dat hij groot is. Eigenlijk wil je juist benadrukken dat de hond groot is, dus: ‘Het is een heel grote hond.’ Zo is het in de huidige tijd ook heel normaal dat ik nooit geen contant geld bij me heb, zeker niet meer sinds ik alles met pin betaal. Toch zeg ik dan in feite dat ik altijd contant geld bij me heb, want nooit geen is een dubbele ontkenning en die woorden heffen elkaar op.

Heel even leek het erop dat we een paar van deze lastige taalregels los mochten laten en dat alles door elkaar gebruikt kon worden. Totdat bleek dat er een vergissing in het spel was, er was helemaal niets aangepast. Dus: verandert er met al die ophef iets in onze schrijftaal? Welnee, alles blijft bij het oude en sommige taalregels blijven ingewikkeld. Toen dat duidelijk was, is de storm weer gaan liggen.

En dat glas water?
Lekker opdrinken 😊

(Publicatie in de laatste editie Maurik Rond, mei 2021)